‘Nee’ is duidelijk toch… of niet?
Jongens en meisjes zijn nu eenmaal anders. Dat zie je al van jongs af aan: jongens zoeken vaak actie en uitdaging, meisjes zijn vaker gericht op contact en gevoel. Dat is niet goed of fout, het is gewoon anders. En juist daarom kan er soms misverstand ontstaan, vooral als het om gevoelens en grenzen gaat.
Stel je voor:
Je vindt iemand leuk. Je appt een paar keer, maakt een grappige opmerking, probeert een compliment te geven of een moment te creëren om wat dichterbij te komen. Jij bedoelt het goed — je wilt gewoon laten merken dat je interesse hebt.
Maar dan zegt zij: nee. Of ze reageert afstandelijk.
Voor veel jongens voelt dat als afwijzing. Alsof hij niet goed genoeg is. Dat kan pijn doen en soms komt daar boosheid of onzekerheid bij. Maar ‘nee’ betekent niet dat hij waardeloos is. Het betekent alleen: de ander wil dit niet.
Toch leren veel jongens dat ze moeten “volhouden”, dat een ‘nee’ soms “misschien” betekent. Meisjes leren juist om beleefd te blijven, zelfs als ze zich ongemakkelijk voelen. Die combinatie kan gevaarlijk zijn: de één duwt te hard, de ander zegt niet duidelijk genoeg stop.
Echte kracht zit niet in volhouden, maar in begrijpen en luisteren. Weten dat iedereen zijn eigen grenzen heeft en dat die grenzen er niet zijn om jou tegen te werken, maar om jezelf én de ander te beschermen.
Als we leren om die verschillen te zien én te respecteren, wordt ‘nee’ niet iets om tegen te vechten, maar iets om serieus te nemen.
Dat maakt je een mooi mens.
‘Nee’ is duidelijk toch… of niet? Misschien wordt het tijd dat we dat weer eens écht gaan horen.
